Een zachte verschuiving gaat door het licht,
en een spoor blijft liggen, stil genoeg om het hart te horen.
De gedichten die hier wonen, ademen langzaam.
Ze worden zacht gelezen en openen een plek
waar iets in jou kan verschuiven.
Kleine fluistergedichten,
woorden die hun adem bewaren,
licht dat door de stilte heen beweegt.
Alles wat ik maak, begint in stilte.
Misschien raakt het jouw stilte even aan.
J.Hesselberth
Stilte heeft een geel staartje
kort fragment
blijft hangen achter de deur.
Zij beweegt door de kamer
als een engel die nog niet weet
welke wereld haar roept.
Rond het bed groeit ruimte,
alsof de lucht de vorm van liefde leert.
Onder het laken pikken merels zacht
aan wat ons verbindt
met wat verdwijnt.
Een woord werd vergeten —
en in dat vergeten
woonde God.
Koude vaas.
kort fragment
Koude handen.
Water vult haar natuur,
vloeit, wacht, luistert.
Er is iets — helder, zacht —
tussen huid en adem,
tussen twee stiltes.
Iets kraakt open in mij.
Het water vult,
vult opnieuw,
en in die stille beweging
opent zich
de heimelijke poort
van het hart.
Half 11
kort fragment
De rivier vult het glas met zilver.
De wilgen buigen.
Ik sta stil.
De zwaan trekt een witte lijn
door de ochtend,
laat beloftes achter in het water.
In dit veld, tussen koren en licht,
weet ik:
ik hoef niets meer.
Alleen dit.
De dag schittert.
Het land herkent mij
als haar eigen bloed.
→ Verder reizen door de woorden
(knop naar Substack /